Prolog

"Czy to nie absurdalnie, że wspomnienia o dobrych czasach o wiele częściej doprowadzają do łez, niż wspomnienia o tych złych?"

Ponura ulica otoczona rzędami domów z powybijanymi oknami. Trawniki, których nikt nie podlewał od bardzo dawno, nie tyle zżółkły, co praktycznie zbrązowiały. Płachty materiału i foliowe worki, służące za wypełnienie rozbitych szyb rozwiewał wiatr, sprawiając, że wyglądało to jeszcze bardziej żałośnie. Dobrze znała to miejsce, tu sie wychowała. Spinners End. Połamane meble leżały pod jednym z budynków, wyglądało na to, że podczas jednej z pijackich imprez ktoś wpadł na genialny w swej prostocie pomysł, wyrzucania mebli przez okno. Nie żeby lot z drugiego piętra jakoś bardzo pogorszył ich wygląd. W pewnym momencie kanapa osiągnęła taki stan rozkładu, w którym nic nie mogło jej już zaszkodzić. Dziewczyna podeszła do pudełka, z którego wysypywały się zabawki. Zepsute klocki, oderwane kończyny lalek, zabawkowa szczotka do włosów. Wszystko w okropnym stanie. Ale nie to ją martwiło. Martwiła się, że nie znalazła tego, po co tu przyszła. A to oznaczało, że będzie musiała wejść TAM. Nie brała głębokiego oddechu, nie liczyła do trzech, ani nie zamykała oczu. Po prostu weszła. I wtedy przypomniało jej się wszystko.

 

 

Hej, jestem Malin i na tym blogu, będe umieszczac moją wersje historii o Lily i huncwotach. Mam nadzieję, że się spodoba. I pamiętajcie:

                                   CZYTASZ=KOMENTUJESZ